ویزای کار H-1B، که به کارفرمایان آمریکایی اجازه می‌دهد تا کارگران خارجی متخصص را جذب کنند، در حال حاضر با چالشی جدید مواجه است. این ویزا که به عنوان یک مکانیزم کلیدی برای تأمین نیروی کار در صنایع فناوری و مهندسی شناخته می‌شود، ممکن است به ارزش ۱۰۰,۰۰۰ دلار برسد. اما آیا واقعیات اقتصادی این ارزش‌گذاری را تأیید می‌کند؟
بسیاری از شرکت‌های آمریکایی، به ویژه در حوزه فناوری، به کارگران خارجی متکی هستند. آنها برای جذب نخبگان جهانی بایستی هزینه‌های بیشتری را صرف کنند و این موضوع می‌تواند تأثیرات جدی بر ساختار هزینه‌های آنها داشته باشد. اضافه شدن این هزینه‌های جدید ممکن است به افزایش قیمت تمام‌شده محصولات و خدمات منجر شود.
چالش‌های پیش‌رو به قدری آشکار است که مسئولان بحث‌های جدی‌تری را برای تغییر قوانین و تسهیل در صدور این ویزا آغاز کرده‌اند. یکی از مشکلات اصلی در این زمینه عدم تطابق بین نیازهای کارفرمایان و نظام آموزشی داخلی است که کارگران ماهر را تأمین نمی‌کند.
پس زمینه
ویزای H-1B یک برنامه ویزای موقت است که توسط دولت ایالات متحده به منظور جذب کارگران غیر آمریکایی با مهارت‌های ویژه طراحی شده است. این ویزا به کارفرمایان اجازه می‌دهد تا در صورت عدم توانایی در تأمین نیروی کار مورد نیاز خود از منابع داخلی، از کارگران خارجی استفاده کنند. این ویزا به ویژه در صنایع پرتقاضا مانند فناوری اطلاعات و مهندسی اهمیت زیادی دارد. به تازگی، با توجه به کمبود نیروی کار در این زمینه‌ها، توجه بیشتری به ارزش و اهمیت این ویزا معطوف شده است. بر اساس گزارش‌های اخیر، ارزش تقریبی هر ویزای H-1B نزدیک به ۱۰۰,۰۰۰ دلار تخمین زده می‌شود. این دارایی می‌تواند پیامدهای اقتصادی و اجتماعی چشمگیری را به همراه داشته باشد.
علاوه بر این، پیوستگی به کارگران خارجی و اثر آن بر بازار کار داخلی موضوعی است که بسیاری از سیاستمداران و استخراج‌کنندگان داده‌ها به خورشیدی‌ترین شکل پیگیری می‌کنند. برخی از تحلیلگران نگرانند که این موضوع به افزایش نابرابری در دسترسی به مشاغل مناسب منجر شود، به ویژه در مناطقی که شرکت‌های خارجی به جستجوی نیروی کار می‌پردازند. از سوی دیگر، این موضوع می‌تواند به تبادل دانش و انتقال فناوری نیز کمک کند.
در حال حاضر، نرخ بیکاری در ایالات متحده در سطح پایینی قرار دارد و نیاز به نیروی کار ماهر بیشتر از همیشه احساس می‌شود. این واقعیت باعث شده تا بسیاری از شرکت‌ها برای جذب کارگران خارجی هوس‌انگیز شوند. اگرچه تعداد ویزاهای H-1B محدود است، اما شرکت‌ها به دنبال راه‌های قانونی برای افزایش دسترسی به این ویزاها هستند. بایستی توجه داشت که با این تغییرات، فرصت‌های بیشتری برای کارگران داخلی نیز ایجاد خواهد شد.
نقطه قوت پیامدهای اقتصادی ناشی از ویزای H-1B، به این بستگی دارد که شرکت‌ها چگونه بتوانند این افزایش هزینه‌ها را مدیریت کنند. اگر شرکت‌ها با افزایش هزینه‌ها به دنبال بهبود کارایی و نواوری باشند، ممکن است بتوانند در نهایت با حفظ و جذب نیروی کار ماهر، به رشد پایدار دست یابند. برعکس، اگر شرکت‌ها ترجیح دهند که هزینه‌ها را به مشتریان خود منتقل کنند، ممکن است به افزایش قیمت‌ها در بازار منجر شود. در نهایت، این تصمیمات می‌تواند به بهبود یا تضعیف موقعیت رقابتی شرکت‌ها در زمینه‌های خاص منجر شود.
در این راستا، بسیاری از شرکت‌های نوپا و استارتاپ‌ها ممکن است با چالش‌های بیشتری مواجه شوند. این شرکت‌ها به دسترسی به کارگران خارجی و مهارت‌های خاص آنها نیاز دارند، و با توجه به محدودیت‌های موجود در پذیرش ویزای H-1B، ممکن است نتوانند به رشد مورد نظر خود دست یابند.
واحدهای بزرگتر ممکن است قادر به تحمل این هزینه‌ها باشند، اما واحدهای کوچک‌تر و تازه بدو در صنعت ممکن است تحت فشار قرار بگیرند. در این وضعیت، امکان فشردن حاشیه سود و آرامش در مسیر رشد وجود دارد که نتیجه‌اش می‌تواند کاهش فرصت‌های شغلی در این بخش باشد.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که باید به طور جدی به اصلاح نظام ویزا و روند صدور آن پرداخته شود. به طور خاص، بهبود قابلیت‌های آموزشی در سطح داخلی، به کارفرمایان امکان می‌دهد تا کارگران داخلی را برای مشاغل تخصصی خود آموزش دهند و به این ترتیب وابستگی به کارگران خارجی کاهش یابد.
تاریخچه‌ی ویزای H-1B به اوایل دهه ۹۰ میلادی برمی‌گردد و در گذشته این ویزا به عنوان یک ابزار برای جبران کمبود نیروی کار در صنایع مختلف استفاده شده است. امروزه، با گسترش فناوری و تغییر نیازهای بازار کار، این ویزا به یک موضوع مهم در درازمدت تبدیل شده است.
به طور کلی، ویزای H-1B نه تنها برروی هزینه‌های شرکت‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند بر زیرساخت‌های بازار کار و دسترسی به مشاغل نیز تأثیر بگذارد. در این راستا، نیاز به یک رویکرد جامع و نوآورانه برای حل مشکلات موجود بیش از پیش احساس می‌شود.